Ανέλπιστα

"Πέρνα!"

Αφήνει τον καπνό
από το τσιγάρο που καπνίζει
από το στόμα της να γεμίζει
την ατμόσφαιρα γύρω της,
ξεφυσώντας παράλληλα.
Γιατί ξέρει.
Ξέρει ότι αυτό
που της ζητάω είναι λάθος.

"Είσαι σίγουρος ότι με θέλεις μες στο
σπίτι σου?"

Στέκεται ακόμα
στην είσοδο της πόρτας.
Ακουμπισμένη πάνω της
σαν να μην θέλει να είναι εκεί.
Σαν να ξέρει πόσο κακό θα
μου κάνει...

Η αλήθεια είναι
ότι στη ζωή πάντα θα υπάρχουν
κάποια πράγματα που θα σου
μαθαίνουν ότι δεν πρέπει να κάνεις.
Κάποιοι κανόνες.
Όπως το να μην δώσεις
ξανά χώρο στην καρδιά σου...
Και χρόνο από την ημέρα σου
σε κάποιον που έχει
καταχραστεί την εμπιστοσύνη σου.
Κάποιον που ράγισε την καρδιά σου.

Αλλά μια φορά στο τόσο
εμφανίζεται ένας άνθρωπος
που όσο κακό και να σου έχει κάνει,
όσο και να σε έχει πληγώσει,
ακόμα και αν συγκεντρώσεις
όλη σου τη δύναμη
που έχεις μέσα σου
είναι τόσο δύσκολο να πεις "όχι."

Και έτσι εκείνη έρχεται και φεύγει
στη ζωή μου οπότε αγαπά.
Δεν την σταματά καμία πόρτα.
Και δεν βλέπει τίποτα μπροστά της
ως εμπόδιο.
Δεν ξέρω καν αν με αγαπά
με τον τρόπο που εγώ
αγάπησα εκείνη.

Δεν ξέρω αν ξέρει ότι μου κάνει κακό
ή αν δεν το βλέπει
επειδή όλο αυτό κάνει το ίδιο κακό
και σε εκείνη.

Και έτσι η ύπαρξή της στη ζωή μου,
όσο και να προσπαθώ να το πολεμάω,
είναι ένας φαύλος κύκλος.

Το έχω ξανακάνει.
Και θα το κάνω ξανά.

Και κάθε φορά που θα επιστρέφει
στη ζωή μου θα είμαι εκεί
να της πιάσω το χέρι κάθε φορά
που θα το απλώσει.

Αψηφώντας κάθε συμβουλή,
κάθε προειδοποίηση.

Ακόμα κι αν ξέρω ότι όλο αυτό
μεταξύ μας δεν γίνεται να καταλήξει
σε τίποτα άλλο
εκτός από καταστροφή.

Είναι σαν να παράτησα τη σχολή μου
και να το έσκασα μαζί της.

Είναι το αυτοκίνητο που αγόρασα
με όλες μου τις οικονομίες.

Είναι το ποτό που ήπια και με διέλυσε.

Είναι η κακιά συνήθεια που δεν μπορώ
να κόψω.

Είναι όλα τα μυστικά μου
που δεν έπρεπε να εκμυστηρευτώ.

Είναι το πάρτυ που με κάνει να νιώθω γέρος.

Σαν ένα ατύχημα που βλέπω
ότι έρχεται και δεν μπορώ να αποφύγω.

Σαν ένα αεροπλάνο που ξέρω ότι θα πέσει
αλλά παρόλαυτα ανεβαίνω.

Σαν μια φωτιά που καίει γύρω μου και αντί
να τρέξω, την απολαμβάνω.

Είναι όλες οι λάθος αποφάσεις
που έχω πάρει στη ζωή μου.

Είναι το χαμόγελο στα χείλη μου
όταν ξέρω ότι όλο αυτό είναι τόσο λάθος
αλλά δεν θα ησυχάσω
αν δεν το κάνω ξανά.