Μια ξαστεριά που φωσφορίζει

αγαπώ το ταβάνι πάνω από το κρεβάτι της.

είναι γεμάτο με αυτά τα φωσφοριζέ αστεράκια που βάζαμε στους τοίχους όταν ήμασταν μικροί. και διάφορα αστέρια ζωγραφισμένα με το χέρι, όλα διαφορετικά μεταξύ τους κάνουν αντίθεση με το μαυρομπλέ χρώμα του τοίχου.

μπορείς να κάθεσαι εδώ και να ταξιδεύεις στο διάστημα. είμαι σίγουρος ότι και εκείνη το ίδιο κάνει. οπότε θέλει να ξεφύγει από τα πάντα.

τις φασαρίες, το ζόρι.
τις σκέψεις της.

ίσως και από εμένα.

δεν έχει παρά να ξαπλώσει εδώ που είμαι εγώ αυτή τη στιγμή και να χαθεί στο δικό της προσωπικό γαλαξία.

βγαίνει από το μπάνιο. ακούω τη βούρτσα της που περνάει μες απ' τα μαλλιά της, τρίχα προς τρίχα καθώς με κοιτάει μέσα από τον καθρέφτη της και μου χαμογελάει... ξέρει ότι τα μάτια μου είναι καρφωμένα πάνω στο γυμνόστηθο κορμί της.

"τι θέλεις?"

μου χαμογελάει. της αρέσει.

"εγώ? τίποτα!"

σηκώνω τους ώμους κοντά στ' αυτιά μου και το παίζω ανήξερος και χαμογελάω.

"δεν έχει τέτοια... θα αργήσουμε!"

"ακριβώς το ίδιο σκεφτόμουν κι εγώ!"

το σχέδιό μου είναι να την κάνω να λυγίσει με την γλυκύτητά μου... και με το χιούμορ μου. μερικές φορές πιάνει αλλά υπάρχουν και εκείνες οι φορές που αποτυγχάνει παταγωδώς.

αυτή τη φορά όμως τα κατάφερα... αφήνει τη βούρτσα και έρχεται προς το μέρος μου. ξεροκαταπίνω μη πιστεύοντας πως έπιασε η γοητεία μου...

εκείνη με πλησιάζει...

μου δίνει ένα φιλί στο στόμα.

"κάθεσαι πάνω στο φόρεμά μου και θα το τσαλακώσεις!"

το τραβάει με μανία από κάτω μου χωρίς τον παραμικρό φόβο ότι μπορεί σκιστεί.

ένα μαύρο καρό φόρεμα με μωβ και πράσινες γραμμές να το διαχωρίζουν σε κουτάκια.περνάει την ασορτί με το φόρεμα ζώνη μέσα από τις θηλιές μία μία με προσοχή να μην χάσει ούτε μία. τη δένει μπροστά της και τινάζει τα μαλλιά της βίαια στέλνοντας τις εναπομείνασες σταγόνες νερού από το μπάνιο της στις αφίσες των pulp και των velvet underground που έχει κολλημένες στον τοίχο.

"ακούω..."

ποζάρει μπροστά μου λες και θέλει να τη ζωγραφίσω.

"χμμμ?"

"ακούω, λέω... πως σου φαίνομαι?"

με κοιτά με ένα ύφος που δηλώνει ότι δεν θα δεχτεί τίποτα λιγότερο από απόλυτο θαυμασμό.

"τέλεια... μου φαίνεσαι τέλεια."

"βλακείες! σήκω να φύγουμε! σου είπα θα αργήσουμε με τις βλακείες σου!"